با اين همه وسعت، گاهي اوقات يا بهتر بگويم اغلب اوقات تنگ مي شود دلم،
آنچنان که مي خواهم دلم را به شاخه اي آويزان کنم تا قدري باز شود و بياسايد
اما امان از اين شاخه هاي شکستني که سرشار از نگراني اند و ناگهاني!
شاخه ها، قدرت درک و تحمل دل را ندارند و خود را راحت رها مي کنند بي آن که بدانند جنسي که همراهشان است به غايت لطيف است و ظريف...

ببين عززيم
اين عين نظم در طبيعته
تو مي ري يه كارگر يم گيري مي ياد خونه تو تميز و گل م يكنه
و شوهرت از نظر طبيعي به تو افتخار مي كنه
دست و پاتم كه دو تا رويداد طبيعي هستن داغون نم يشن
اون خانم هم پول گيرش مي ياد مي ره توو طبيعت مي ره سينما صفا مي كنه
فهميدي؟

سلام

خب چي بگم؟ شما که همه چيز رو گفتيد
فقط خواستم سلامي کرده باشم.

آدم ها آفريده شدن براي سختي کشيدن

بسيار زيبا بود

هاجر جان يه مدتي نيستم

پست خداحافظيمو زدم

شاد باشي