يکي از نوشته هاي بسيار عالي شما ملا محمد است . همه ي حرف ها باظرافت درآن بيان شده اما به نظر من ، يک جايي مستقيم گويي شده و اون هم جايي ست که دولت جلوي کارش را گرفته . شايد يه کم هم سطح ذهنيات روستايي ها بود و خيلي سياسي گويي نمي شد بهتر بود . درحدي که خواننده خودش حدس بزنه که علت ترک کارش چه بوده .دراين داستان همه ي کلمات شسته و رفته وسرجاي خود هستند. منو به ياد بخش هايي از قلم دولت آبادي انداخت . درود بر تو .

واااااااااااااااااااااااي چقدر زيبا . اول که وارد داستان مي شي، خيال مي کني که نويسنده دوست نداره با قهرمان داستان همراه بشه. بعد يکباره جا مي خوري و مي بيني که نويسنده از زاويه اي ديگه داره به اجتماع پيرامون خودش نگاه مي کنه .با احساس خوشايندي نسبت به دختر، ن دوباره حس يگانگي را رو مي کنه امامقايسه ي دو نفر با دوبار متفاوت که يکي دختري مثل عروسکي خميري و ديگري لپ تاپ است، دو مدل کاملا مختلف از دوزندگي متفاوت دريک جامعه ارائه داده مي شه .البته با آخرين جمله ي داستان ، نويسنده موضع خود را آشکارتر مي کنه و به نوعي ظريف انتقاد و اعتراضش را نشون مي ده .

متن کوتاه دو دل خيلي عميق و بلند بود. متني که به زيبايي ، تضاد دروني ما را نشان مي دهد. تضادهايي که درطول زندگي با اون درگيريم مخصوصاً دل بيمارمن که هنوزکه هنوزه داره زجر مي کشه . تا همين الان که دارم اين را مي نويسم ، دارم زجر مي کشم .

سلام!

نوشته هاي قشنگي رو خوندم.

خيلي ناب مي نويسي...

سلام

فراموشي زمان آرزوي خيلياس...

فقط ي بار توي عمرم اين حسو تجربه کردم

ب معناي واقعي کلمه

اون مکان مکه بود

نه کل شهر

فقط کعبه

حس مي کردم همه ي دنيا فقط اونجاس...

موفق باشيد
عيدتون مبارک

سلام . به قول استاد منصور اوجي «صدايت مرا مي برد تا ته ِ عمر »
. «من همان خودِ وحشي ام را مي خواهم. » . مرا دراوج حس نوستالوژي تا ياغي گري هاي منوچهرآتشي کشاند . مقاله ي عزيزت را مي بوسم .

:))))))))

فاصله خواستن تا توانستن چقدر است؟ مسافتي است که بايد طي کرد.

با سلام . اين نوشته ئ آخري ات يه جورهائي معرکه است . امانمي دانم چرا براي نوشته هايت اينقدر عجول هستي . وقتي مي نويسي يه دوباري يه نگاهي بهش بينداز و با صداي بلند آن را بخوان . حتما پي خواهي برد که چه مي گويم . تو همين نوشته سه تا ايده را در يه ايده آورده اي . ساعت ؛ زمان و نمي خواهم . موفق باشيد .

فکر کنم تغيير برنامه غذاييت به گياه خواري الاهم بخش اين پستت بوده باشه...

لذت ببر از خوردن گوشت آبدار ميوه ها

گوشتي بدوني خون و خشونت

سلامي دوباره . به آرشيوهات هم سرزدم . به موقع ميام و شروع به خواندن مي کنم . چندتايي را خواندم و آفرينم را نثار قلم توانايت مي کنم .

سلام به خانم زماني . صبح شما به خير . خوشحالم که بامدادان را با ديدن نام يک نويسنده آغاز مي کنم وسپاس که بهم سر زديد. اميد که لايق اين دوستي باشم . شاد باشيد.

عجب وبلاگي داري. مطالبت خيلي گيرا هست. لذت بردم.

سلام هاجر جان
و من هم همه ي اين هايي را که گفتي مي خواهم...
اما...
به هر که مي گويم
ديوانه ام مي خواند و اين خواسته را غير ممکن مي داند...
دلم بسي گرفته است...