سلام

راستش وقتي شروع كردم به خواندن آن هم با حرص و ولعي كه توصيف ناپذير است و احتمالا خود شريفتان هم ميدانيد، حس ميكردم توي آشپزخانه مثل يك شبه سرگردان ايستادم و منتظرم ببينم عاقبت اين برنجهاي مظلوم و بي گناه چه ميشود.

بله. .... .ناگاه در حالي كه عميقا از چشمم رو فرو كرده بودم توي آن قابلمه كذايي، يكي گوشم را گرفت و كشيد پاي شايد ميز كار و دفتر قلم هاجر زماني! مثل بچه اي كه گوشش را بگيري بنشاني اش سر مشقش

عجب ملغمه اي درست كرده بودي كدبانو. بايد يك چند درجه سلسبيلي كشف كنم اضافه. از پس كه ستاره و قپه دادم بهت فرت فرت! لعل سلسبيل