من گم شده ام، نمی دانم مال کی هستم؟. من شماره ای سرگردانم که از این کوچه به آن کوچه می رود تا شاید کسی بهش احتیاج پیدا کند. بچه های توی کوچه به یک توپ احتیاج دارند تا بازی کنند، اما من شماره ی 1 نیستم. خانمی توی نانوایی 200 تومان می خواهد تا 4 تا نان بخرد اما من نه 4 ام و نه 200 . کلاغی به چند شاخه احتیاج دارد تا لانه اش را بسازد. چند تا؟ دقیقا چند تا؟ خود کلاغ هم نمی داند. آنقدر راه می روم تا خسته می شوم. تعداد قدمهایم آنقدر زیاد می شود که دیگر نمی توانم بشمرمشان . شما چطور؟ شما به یک عدد غمگین گم شده احتیاج ندارید؟ آه یادم رفت بگویم! من 13 هستم.

نوشته شده در شنبه 88/3/2ساعت 10:16 عصر توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |