علف خودرو بودن خوب است، در یک ذره خاک جا می­گیری با چند قطره باران جوانه می­زنی. بیل و بیل­چه­ی باغبان بالای سرت نیست، هرچقدر بخواهی قد می­کشی و چشم خورشید را در می­آوری، هرچقدر که دلت بخواهد تا هرکجا که عشقت کشید. دلت خواست گل می­دهی، نخواست هم نه. کسی ازت انتظار ندارد گل بدهی و برسی. کی به یک علف پاخور سربه هوا اهمیت می­دهد؟ لگد هم که بشوی عین خیالت نیست. از شکاف یک موزاییک شکسته هم دنیا را ببینی خجالت نمی­کشی. از این­که چرا توی باغچه یا گلدان نیستی  باکت نیست. همه جا زمین خداست، دست بخشنده­ی آسمان هیچ وقت فراموشت نمی­کند.
   اگر علف هرز بودم دلم می­خواست خاکشیر تلخ بودم. آن­قدر تلخ که شاید سالی یک بار فقط به درد دل درد می­خوردم. آنقدر سمج که اگر از ریشه می­کندیم، هزار دانه­ام به زمین می­ریخت و سال بعد با اولین باران بهاری سبز می­شدم.
چقدر رهایی خوب است!

*معنای هرز را می­دانم اما گاهی کلمات به آن بدی که ما خیال می­کنیم نیستند!

نوشته شده در دوشنبه 90/1/15ساعت 3:3 عصر توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |