این قاشق اضافی به خاطر تو که درکم نکردی..
این یک قاشق هم برای این که تنهایم گذاشتی و رفتی..
این را هم می­خورم برای همه­ی کم محلی­هایت...
این اضافی آخری هم برای این که چاق بشوم که قیافه­ام عوض بشود و تو اگر هم برگردی من را نشناسی..
اصلا اینقدر می­خورم که به مرز ترکیدن برسم. هرچند اگر بترکم هم صدایش را نمی­شنوی، همان­طوری که صدای ترک خوردن دلم را نشنیدی...

این شکلات را به همراه همه­ی قندهایش می­خورم برای این­که دلت را زدم...
این شکلات انرژی زا برای اینکه صورتم جوش بزند و زشت بشوم...
این یکی برای دل خودم، چون طعم توت فرنگی­اش را خیلی دوست داشتم و تو هیچ وقت نفهمیدی...
این دو تا هم از لج تو، آخر طعم نعنایی دوست نداشتی...
این شکلات کرمدار هم محض گل روی دور شکمم که دارد رکورد می­زند و به 100 سانتی­متر نزدیک شده است و بغلم که کنی دیگر دست­هایت دور کمرم به هم نمی­رسند...
این یک دانه هم برای اینکه بعد رفتن تو هرچه شیرینی و شکلات می­خورم، طعم دهانم شیرین نمی­شود، همین طور تلخ مانده است...

*پرخوری عصبی نام یک بیماری است. برای اطلاعات بیشتر لطفا سرچ کنید!
نگارنده پرخوری عصبی ندارد، لطفا سوال نفرمایید!

نوشته شده در دوشنبه 90/8/2ساعت 2:10 صبح توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |