هرگز نگرد نيست سزاوار مرد نيست- مشيري

بادي که از سمتِ خزان آمد

با دستِ سردش لاله ها را چيد

وان گل که ما را مژده ي وصل ِبهاران بود

با کاروان کوچيد .

*

اي اعتمادِ با شکوهِ سبز !

فردا به دستان ِ تو حاجتمند

گاهِ نشستن نيست

نخلي اگر پژمرد

با نخل ِديگر کرد بايد باغ را آباد

و اين باغ

امروز ما را مي کند فرياد

بر خيز

هرگز نشستن راهِ رَستن نيست

بنار- اسفند 1375