يک بار يکي از دستان هايي که مي خواستم بنويسم و طبق معمول ننوشتم طرحش اين بود

که يک نفر تو اتاقش

محل کارش و کلا همه جا دوربين کار مي زارن

هر کاري مي کنه مي بينن

و خودشم مي دونه

البته خب هر جايي که نميشه خوبيت نداره

بگذريم

اين اوايل خيلي احساس بدي بهش دست ميده ولي بعدش عادت مي کنه

چون دوربين ها هميشه هستن يادش ميره براش مهم نيست که کسي ببينه بازم زندگي عادي خودش رو مي کنه

فراموششون مي کنه...