سلام هاجر

اتفاقا وسط هاي پستت كه رسيدم ياد اون مصراع شعر افتادم.

كاش دوستان هم آيينه ما بودند. به خاطر چاپلوسي عيبهاي ما را پنهان نمي كردند و به خاطر حسادت خوبي هاي ما را به بدي مبدل نمي كردند.

راستي هاجر شب جمعه نماز شب خوندم. تو هم جزو 40 نفري بودي كه دعات كردم.

ديروز نه روز قدس بود نه روز ويتنام. روز جهل مردم ايران بود.اينكه هموطنانمون در مظلوميت مطلقند اما ما به فكر مظلومان ديگر هستيم اين نهايت جهله.

وقتي تو از سبك نوشتنم تعريف مي كني بايد خيلي خوشحال باشم. تو هم زيبا به مسائل نگاه مي كني. به نظرم تو يك روز نويسنده قابلي ميشي.چون همه چيز را از يك زاويه ديگه نگاه مي كني(مثل عياض