لــعل سـلـسـبیــل
روز خوب یعنی روزی که وقتی از مقابل قصابی رد می شوی، هنوز برایش مرغ و گوشت و دل و جگر نیاورده باشند. ماشین حمل گوشت که بیاید، آب از زیر سبدهایش می چکد بیرون، آب خون آلود ردی از بو را توی فضا جا می گذارد که دلت می خواهد تمام صبحانه های خورده و نخورده را تقدیمش کنی! مراحل رویارویی با یک عدد هزارپای محترم: 1-ترسیدن حق مسلم شماست. تا این حق را از شما نگرفته اند، تا می توانید یک دل سیر بترسید. جیغ بکشید، بالا و پایین بپرید و با چشم های از حدقه بیرون زده نام برده را که روی موکت منزل شما در حال گشت و گذار است نگاه کنید. 2-حالا نوبت آن است که فکر کنید اول صبحی و تنها توی خانه چه گلی به سرتان بگیرید با این مهمان ناخوانده. گوشی را بردارید و با گریه برای همسرتان شرح ماوقع کنید. اگر گروه امداد و نجات نزدیک بود که هیچ، خدا بدهد شانس! اما اگر همسرجان ککش هم نگزید و عجز و لابه های شما مایه مسرتش شد، چاره ای ندارید، بروید مرحله بعدی! 3-این یک عملیات قهارانه است، خودتان را دست کم نگیرید! اول دوربین بیاورید و از هزارپا عکس بگیرید. بالاخره بعدن باید شرح شجاعت ها و دلاوری های شما به گوش همگان برسد و فکر نکنند که با دشمن فرضی جنگیده اید. البته طبیعی ست که در حین ترس از ده تا عکس یکیش خوب در بیاید! 4-حالا بروید سراغ جارو خاک انداز البته اگر عضلات خشک شده از ترستان اجازه فعالیت به شما بدهند! 5-هزارپای سحرخیز را بندازید توی یک کیسه فریزر، در پلاستیک را گره بزنید، محض محکم کاری پلاستیک اول را داخل پلاستیک دیگری بگذارید. البته بعید می دانم هزارپا دندان داشته باشد، ولی خب! کار از محکم کاری عیب نمی کند. 6-حالا دیگر آزادید! می توانید آب دهانتان را قورت بدهید و یک نفس بکشید! درست است که نصف عمر شدید، ولی خوش حال باشید که هنوز یک نصف عمر دیگر برایتان باقی مانده است!
روز خوب یعنی روزی که میوه فروش دارد دسته پیازچه را می شوید و برگ های کاهو را می کند، از در مغازه اش که رد می شوی، بوی نارنج و سبزی بزند زیر بینی ات.
روز خوب یعنی چند قدم آن طرف تر قصابی و میوه فروشی، صاحب مغازه دخانیات هوس کرده باشد کمی زودتر کرکره را بالا بکشد، بوی توتون و مستی و ملنگی... روز خوب یعنی توی تاکسی آقای راننده شب قبلش سیرداغ میل ننموده باشد و بند بند وجود آقایی که کنارت می نشیند بوی سیگار و عرق و جوراب نشسته ندهد. روز خوب یعنی روزی که اسکناس هزاری توی دستت هنوز نو باشد و بوی پول نو توی دست عرق کرده ات جاخوش کند.
روز خوب یعنی ناغافل دوست قدیمی ات را ببینی که از قضا چند شاخه گل هم دستش است، بعد ناغافل یکی از گل ها را به تو بدهد و تمام روزت بوی گل میخک بگیرد.
| Design By : LoxTheme.com |
هاجر زمانی متولد 5 آبان 1365 شهر قم. دانش آموخته فناوری اطلاعات اما در حال حاضر نویسنده کودک و نوجوان. اولین و فعلا آخرین کتابم با نام «هلوی شکمو و مهمانی کرم ها» در سال 1389 توسط انتشارات عمو علوی به چاپ رسید. از سه سال قبل دبیر تحریریه «جوانه غذا» ضمیمه کودک مجله غذا و چند ماهی هم هست دبیر بخش داستان مجله نوجوان «باران» هستم. به عنوان نویسنده با مجله های کودک و نوجوان و گه گاه بزرگسال همکاری کردم. مجله هایی مثل باران، سلام بچه ها، انتظار نوجوان، یاران امین، ملیکا، پوپک، مه یار و ...
