اگر پسر بودم، موهایم را بلند می کردم. دم اسبی می بستم یا اینکه می ریختم دورم. چند دقیقه یکبار به هوای مرتب کردن ، دست لای موهایم می کردم و با زبان بی زبانی به همه می گفتم موهای قشنگم را ببینید! اگر پسر بودم دکمه آخری پیراهنم را نمی بستم، موهای فرفری آنجا و گردنبند استیل لاو ام (love)  را می کردم توی چشم دخترها. یا نه، یک تی شرت بدن نما می پوشیدم با یک رنگ تند، مثلا نارنجی یا سبز فسفری.( البته نه طوری که با رفتگر محل اشتباهم بگیرند!) با یک شلوار جین رنگ روشن یا تنگ، چند جای شلوار را هم سوراخ می کردم و تیغ می زدم تا نشان بدهم که چقدر به روزم. یکی دوتا رفیق هم مثل خودم گیر می آوردم و با هم می رفتیم خیابان گردی و چشم چرانی. دخترها را دید می زدیم و نظرمان را بلند بلند راجع دخترها می گفتیم طوری که آن دختر هم بشنود، سرخ و سفید شود یا اینکه قند توی دلش آب شود. اگر پسر بودم حتما می رفتم سراغ یک شغل دخترکش. بوتیکی چیزی، بدلیجات و عطر و ادکلن هم بد نیست. صبح به صبح ریش هایم را می زدم و زیر ابروهایم را تمیز می کردم، یک شیشه ادکلن روی خودم خالی می کردم و یک تیپ جدید. یک پسر چی توی این دنیا میخواهد بیشتر از این؟ کلی دختر خوشگل مشگل که از هر ده تایشان می شود مخ یکیشان را زد، کلی رفیق توپ و برو بیا.

   اگر پسر بودم به این آسانی ها هوای ازدواج نمی زد به سرم. مگر خل بودم؟ تازه مگر بین این همه دختر می شود یکی را انتخاب کرد آن هم برای بقیه عمر؟! هر روز آویزان یک کدامشان، هر روز کلی کادوهای رمانتیک و کلی قلب و بوسه توی صفحه های چت، اگر پسر بودم کلی ترفند داشتم برای دک کردن دخترهایی که ازشان خسته می شدم. دک کردن دخترها کلی مکافات دارد ولی چاره چیست؟ یک جوری باید تحمل کرد دیگر! بعد چندسال هم یک دختر پولدار پیدا می کردم و کلی برایش ادای عاشق های ننه مرده را در می آوردم، که باورش بشود عاشقش هستم و بعدش هم وای! حلقه و این حرف ها. ولی خوب نمی شود که تا آخر عمر نان تیپ و قیافه را خورد. بالاخره اگر من هم پسر بودم باید یک سرو سامانی به خودم می دادم! ولی خودمانیم، حتما خدا یک چیزی می دانسته که من را پسر نیافریده؟!

نوشته شده در شنبه 89/6/6ساعت 4:3 صبح توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |