آی بی کلاه ، آی با کلاه ؛ آی معمولی و آی باکلاس !
بچه که بودم زیاد به این دو تا ( الف ) فکر میکردم . آی باکلاه خوب خوشگل تره ، تو دل برو تره اما آی بی کلاه مظلوم تره ، هیشکی دوستش نداره ! کمتر هم دیده می شه ، به این خاطر من همیشه از مدافعین درجه یک آی بی کلاه بودم !
آی باکلاه کلاه شیکشو از سر بر می داره و چون چاپلوسه کمی تعظیم می کنه : سلام خانم محترم !
آی بی کلاه اما کچله ، کلاه هم نداره ، واسه همین خجالتیه و روش نمی شه حتی سلام بکنه چون همه چپ چپ نگاهش می کنند و تازه فکر می کنند عجب آی بی ادبی !
آی باکلاه خیلی پولداره ، سوار ماشین های وارداتی می شه ، توی خیابون ویژاژ می ده : « بوق ، بوق ! » همه نگاهش می کنند و حسرتشو می خورن ، آی بی کلاه اما از اداره پیاده میاد خونه ، کلاه که نداره ، کچل هم که هست ، آفتاب محکم می تابه به مغز سرش .
آی باکلاه چون چون پالون خرش گرونتره و تازه خرش از همه جا رد می شه مثلا سوراخ سوزن ! هیچ وقت توی صف وانمی سه ، هرجا می رسه اوله حتی اگه آخر رسیده باشه ! ( به آخر نگاه کنید ؛ آی با کلاه اوله !!!‌) آی بی کلاه همیشه ته صفه ، حتی یه بچه ی فسقلی هم توی سرش می زنه ، واسه ی همین آی بی کلاه اصلا اعتماد به نفس نداره .
آی باکلاه هر روز کلاهشو برق می ندازه ، بادی به غبغب می ندازه ، من حضورم در همه جا مخصوصا توی کلمات پررنگ تره ! حتی بازارهای خارجی هم توان رقابت با منو ندارن ! آی بی کلاه اما سربه زیرتره ، هرچند حضورش در کلمات بیشتره اما ادعاش قد تخم کفتره !
حالا متوجه شدید چرا بیشتر هوای آی بی کلاه رو دارم ؟

نوشته شده در جمعه 86/12/3ساعت 11:57 صبح توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |