لــعل سـلـسـبیــل
( 9 ) از بس عجله کردیم زیر انداز یادمون رفت ببریم ، نهارمون خوب پخته نشد و برای چای یادمون رفت استکان نعلبکی برداریم ، موقع برگشت هم اینقدر عجله کردیم که یادمون رفت آتیشو خاموش کنیم ، بند دوربینم جاموند و یه لنگه از دمپایی های فاطمه معلوم نشد کجا افتاد ! توی هیر و ویر گریه های فاطمه که لنگه دمپایی عزیزش رو در آغوش گرفته بود این شعر یادم اومد که می گفت : دنیا مرا جا گذاشته است ! و من بین همه و هیچ فریاد های بیهوده سر می دهم من در اعماق زمان گم شده ام و تنها پی راهی می گردم برای باز گشت ... ( 8 ) داشتم می رفتم دانشگاه ، برای تحویل پروژه ( الهی شکر از امروز تعطیلات تابستونی منم شروع شد !!! ) خیلی خوابم می یومد . همین طور خمیازه کشان جلو می رفتم که صدایی شنیدم . دنبال صدا گشتم ، نزدیک مغازه ی کبابی بودم ، همون مغازه که از کولرش آب چکه می کنه و بعد جای آّب روی چادر آدم شوره می بنده . سه تا بچه گربه ی کوچولو توی باغچه ی مغازه بودن . هنوز چشماشونم باز نشده بود . یه کارتن سفید رنگم کنارشون بود . احتمالا یکی خواسته از شرشون راحت شه . به فکرم خطور کرد حیوونام بچه هاشونو سر راه می ذارن یا نه ؟ یه کم نگاهشون کردم ، یعنی تا ظهر چه بلایی سرشون میومد اونجا ؟ یعنی مغازه دار دلش به رحم می اومد یا نه ؟ جوابی نداشتم ... رفتم ... روزانه های ریزه میزه ( 7 ) خیلی قبل تر از من به دنیا اومده بود و خیلی بعد تر از من هم توی این دنیا می -مونه . راستی راستی به این جور آدما حسودیم می شه . روزانه های ریزه میزه ( 6 ) امروز مینا خواهر زاده شو آورده بود دانشگاه . خیلی شبیه هم بودن . یهو دلم خواست منم خاله شم . فکرشو که کردم دیدم دست کم تا بیست سال دیگه از خاله شدن خبری نیست . آخه خواهرم فاطمه همش چهار سالشه . مینا فقط یک ماه و پنج شش روز از من کوچکتره و از پنج سالگی خاله بوده . نزدیک بود بهش حسودیم شه . راستی خاله شدن چه رنگیه ؟ چه مزه ای می ده ؟ باید این سوالو از خاله زهرای خودم بپرسم ، آخه اون حتی وقتی یم که به دنیا نیومده بود خاله شده بود ! ولی اصلا به این فکر نکردم که چرا دلم نمی خواد عمه شم ! این سوالو از کی بپرسم ؟ روزانه های ریزه میزه (5 ) نه شیشه ای شکسته شد و نه باعث اذیت و آزار کسی شدند . پرچم ها رو به دست گرفته بودند و صدای سوت ، صلوات و کف زدن هاشون توجه همه رو به خودش جلب کرده بود . همه از پنجره نگاهشون می کردند . با همون حس و حال شادی و فریاد دور حرم حضرت معصومه ( س ) رو دور زدند و دوباره پیچیدند توی خیابون چهار مردان . پرچم عراق بدجوری جلوی دسته ی کوچیک اما شاد و پر از شور جمعیت توی چشم می زد . خبرنگاری از توی جمعیت خودش رو کشید بیرون ، بند دوربین روی دوشش رو صاف کرد و گفت : خاک بر سر ایران ! روزانه های ریزه میزه ( 4 ) یه دونه از قطعه های پازل نقشه ی ایران فاطمه گم شده بود . همه رو سر جای خودشون چیده بود ، فقط مونده بود ایلام نقشه که غیبش زده بود ، تمام خونه رو گشتیم ، پشت مبلا ، بالشهای دور اتاق ، کمد . حتی اتاق من که هیچ ربطی به اسباب بازی های فاطمه نداشت ، ولی پیدا نشد . فاطمه جیغ می زد و ایلامشو می خواست . بابا گفت من یه فکری دارم ! و دست به کار شد تا تکه ی گم شده رو درست کنه . روی یه تیکه مقوا کشید و قیچیش کرد اما هر کاری کرد جا نیفتاد . مامان گفت این کار تو نیست ! حتما بی دقت چیدی . و اونم یه دونه ی دیگه درست کرد اما اونم نتونست و سرجاش نرفت . داداشمم امتحان کرد ولی مال اونم خوب و درست در نیومد . حالا فاطمه مونده و پازل نقشه ی ایرانش و سه تا ایلام قلابی که هیچ کدوم ایلام بشو نیستند ! مامان هنوزم می گه چهار تایی نتونستیم یه ایلام برای بچه بسازیم ! روزانه های ریزه میزه ( 3 ) جمعه ها روز خسته گی منه . باید تمام کتاب دفترایی که از اول هفته روی اتاق ریختمو جمع و جور کنم ، باید به جنگ تموم گرد و خاک هایی برم که روی میز کامپیوتر و مونیتور نشستن . باید یه جارو بگیرم دستم و یا نه ، بشینم کف اتاق و دونه دونه پوسته های تخمه رو از زمین جمع کنم ، لای کتابا و حتی صفحه کلید رو هم باید بتکونم چون کلی پوست تخمه اونجاها هم جا خوش کرده . شوخی که نیست ؟ با حدود هرصد کلمه ای که می زنم یه مشت تخمه هم میریزم توی دهنم و خوب ! بعضی وقتا نشونه گیریم خوب کار نمی کنه و ... روزای جمعه روز خستگی منه ، مامان به خاطر یه کوه جوراب ، ماشین لباسشویی رو روشن نمی کنه و مجبور می شم همه شونو توی تشت مشت بدم ! روزای جمعه یادم میاد کلی از برنامه ی زندگیم عقب افتادم و نفس نفس زنان خودمو باید برسونم تا از این مسابقه ی سخت و نفس گیر دور نمونم . اما مامان روزای جمعه رو خیلی دوست داره چون یه کم شبیه اون دختر ایده آلش می شم ! روزانه های ریزه میزه ( 2 ) تمام بعد از ظهر توی دفتر نقاشی فاطمه « باب اسفنجی » کشیدم . با اون دوست ستاره ی دریاییش که اسمشو بلد نیستم . برای هر نقاشی که کشیدم از فاطمه یه بوس گرفتم . به نظرم معامله ی منصفانه ای بود . بعد رفتم و جعبه ی مداد رنگی مو از لای خرت و پرت های انباری پیدا کردم . همه نقاشی ها رو رنگ کردم . فاطمه اصلا خبر نداشت من یه جعبه ی مداد رنگی سی و شش تایی ناز دارم . چشماش عین اسنفج باب گرد شده بود و پلک پلک می زد . فکر کردم برای مداد رنگی های من نقشه ای چیزی کشیده ، پس عطای همه ی بوساشو به لقاش بخشیدم و وقتی حواسش نبود جعبه ی مداد رنگی ها رو زیر تخت قایم کردم . ولی الان نمی دونم باهاش چیکار کنم چون ازم می خواد براش « مجید سوزوکی » و دوستاشو بکشم و با مداد رنگی هاش !!! رنگشون کنم ! روزانه های ریزه میزه ( 1 ) یه کتاب دیدم : « مردم سالاری دینی » . روی جلد عکس یه سیب کشیده بود . هرچی فکر کردم نتونستم یه ارتباط منطقی بین مردم سالاری و سیب پیدا کنم ؟ به نظرم اگه قرار به استفاده از میوه س باید یه هلو روی جلد می کشید ! بعد یادم به این افتاد که می گن هر کدوم از ما آدما شبیه یه میوه هستیم . دلم خواست بدونم شبیه چه میوه ای هستم . از مامان که پرسیدم گفت تو شبیه گردو هستی ، اصلا معلوم نمی کنه اون تو پره یا پوچ ؟؟؟!!! سلام ؛ انگار همه چیز دست به دست هم داد تا مجبور به تغییر خونه بشم ! از این به بعد در این وبلاگ حضور دارم و تا وقتی که بتونم روزانه نویسی رو ادامه می دم . البته اگر هم یکی دو روز فاصله افتاد خیالی نیست ! فعلا همه چیز توی این وبلاگ ، آزمایشی کار می کنه تا ببینم بعد چی می شه ! تکلیف بهشت گمشده و ( یا ) جوجه اردک زشت هم معلوم نیست ، شاید صبر کردم تا جوجه اردکه بزرگ شد و بهشت گمشده هم که طبیعتا باید گمشده باقی بمونه ! فعلا لعل سلسبیل رو بچسبید که تازه است و داغ و نو ... *از دوست خوبم آقای سرلک ناپیدا ! هم به خاطر ساخت لوگوی زیبای وبلاگ تشکر می کنم . 
| Design By : LoxTheme.com |
هاجر زمانی متولد 5 آبان 1365 شهر قم. دانش آموخته فناوری اطلاعات اما در حال حاضر نویسنده کودک و نوجوان. اولین و فعلا آخرین کتابم با نام «هلوی شکمو و مهمانی کرم ها» در سال 1389 توسط انتشارات عمو علوی به چاپ رسید. از سه سال قبل دبیر تحریریه «جوانه غذا» ضمیمه کودک مجله غذا و چند ماهی هم هست دبیر بخش داستان مجله نوجوان «باران» هستم. به عنوان نویسنده با مجله های کودک و نوجوان و گه گاه بزرگسال همکاری کردم. مجله هایی مثل باران، سلام بچه ها، انتظار نوجوان، یاران امین، ملیکا، پوپک، مه یار و ...
